گاز گرفتن بچه ها در دوران کودکی

گاز گرفتن بچه ها و کارهایی از این قبیل از جانب اونها رو باید ریشه یابی کرد چون نمی تونه بدون دلیل و علت باشه .

در 80 درصد مواردa این کار جنبه عصبی داره یعنی کودک از چیزی ناراحت و خشمگینه .

رفتار خودتون رو باهاش بررسی کنید.

مهد میره؟
از شیر گرفتینش؟
چه جوری متوجه کار بدش میکنیش؟
تنبیه اش میکنی ؟چجوری؟
گاهی که تلاش می کنه تا شما رو متوجه خودش بکنه شما سریع واکنش نشون میدی یا طول می کشه و متوجه نمیشی؟
بازیهاش سرگرمیهاش چیه؟چی دوست داره؟
مشکل یا بیماری خاصی نداره؟
کسی غیر شما ازش نگهداری میکنه؟
غذا خوردنش و دفعش چجوریه؟
چجوری در اغوشت میگیریش و نوازشش میکنی؟روزی چند ساعت چند بار؟

کار دیگه ای که می تونی انجام بدی اینه که وقتی این کار رو می کنه محکم بگیریش و اجازه ندی اون این کار رو بکنه .وقتی این عمل رو انجام میدی هیچی نگو دعواش نکن نگو ولم کن نمی ذارم یا دعواش کنی فقط با یه فشار کوچیک نشون بده تو قدرت این رو داری که جلوش رو بگیری .

اگر گریه کرد اجازه بده گریه کنه کنارش بشین و هیچی نگو گریه اش که تموم شد اروم اروم بغلش کن نوازشش کن و بگو که دوستش داری.

 بیشتر کودکان کوچکتر از 3 سال اطرافیان خود را حداقل یک مرتبه گاز می‌گیرند. بیشتر همین کودکان این عادت خود را به خودی خود از دست می‌دهند. اما اگر این عادت بعد از سن 3 سالگی مرتبا تکرار شود نیاز به هنوز ادامه یابد و توجه و درمان دارد.

گاز گرفتن همیشه عمدی و آگاهانه نیست و به ندرت ممکن است باعث آسیب جدی به دیگران شود و یا بیانگر خطر جدی باشد.


چرا کودکان گاز می‌گیرند؟

دلیل کودکان برای این کار متفاوت است و این وابسته به سن آنها می‌باشد.

- کودکان بین سنین 5 تا 7 ماهگی: کودکان در این سن اطرافیان خود را گاز می‌گیرند به خصوص اگر احساس ناراحتی در اطراف دهان خود داشته باشند وی ا گر به دلیل دندان در آوردن دچار درد باشند. در این حالت اغلب پرستار خود یا مادر را در عکس العمل هنگام شیردهی گاز می‌گیرند. خبر خوب اینکه در چنین مواقعی به محض دیدن و یا شنیدن اطرافیان یاد می‌گیرند که دیگر گاز نگیرند.

- کودکان بین سنین 8 تا 14 ماهگی: در این کودکان معمولا اطرافیان خود را گاز می‌گیرند تا هیجان خود را بروز دهند.  این حالت بیشتر پرستار و یا کودکان دیگر در اطراف خود را هدف قرار می‌دهند که البته با شنیدن کلمه "نه" از این کار دست می‌کشند.

- کودکان بین سنین 15 تا 36 ماهگی: کودکانی که در این فاصله سنی گاز می‌گیرند اغلب به دلیل عصبانیت و یا تنها به خاطر داشتن قدرت کنترل دیگران این کار را انجام می‌دهند. در این سن اغلب کودکان دیگر را گاز می‌گیرند و کمتر پرستار مورد هدف قرار می‌گیرد. کودکان دراین سن بعد از آموزش یاد می‌گیرند که این رفتار صحیح و مورد قبولی نیست.

- بعد از سه سالگی: کودکان هنگامی که احساس ضعف و یا ترس کنند گاز می‌گیرند. مثلا موقعی که در جنگ و جدالی بازنده شوند و یا زمانی که از اسیب و ازار دیگران بترسند.کودکانی که در این سن به طور مرتب دیگران را گاز می‌گیرند نیاز به توجه و درمان دارند. این نوع گاز گرفتن در این سن می‌تواند دال بر داشتن مشکل در بروز احساسات کودک باشد و یا عدم توانایی در کنترل خویشتن.

گاز گرفتن در شرایط مختلف اتفاق می‌افتد، به خصوص زمانی که کودکان دور همدیگر جمع باشند. در امریکا بزرگترین مشکل مراکز مراقبت از کودک ناشی از همین عادت ناپسند آنها است. اغلب مواقع می‌توان با کمک به کودک در بروز احساساتش به طور صحیح مانع از این رفتار ناخوشایند وی شد. البته کودکانی که به طور مداوم این حرکت را انجام می‌دهند نیاز به مراقبت ویژه دارند و بهتر است که دورتر از کودکان دیگر مورد مراقبت واقع شوند.
گاز گرفتن در کودکان بعدها معمولا منجر به مشکلات رفتاری نمی شود. اما کودکانی که مرتب گاز می‌گیرند و یا سایر رفتار‌های خشونت آمیز را از خود نشان می‌دهند و به خصوص زمانی که بزرگتر از 3 سال هستند ممکن است دچار مشکلات عاطفی و یا بالینی باشند که نیاز به درمان ویژه دارد.


****6 تا 18 ماهه

وقتي در حال بازي با كودكتان هستيد ناگهان كودك دستتان را گاز مي گيرد. چه بايد كرد؟

آنچه نبايد انجام دهيد.

1ــ گاز نگيريد، بعضي والدين فكر مي كنند گاز گرفتن متقابل به كودك ياد مي دهد كه گاز نگيرد، اما كودكان نمي دانند كه گاز گرفتنشان باعث درد شما مي شود و برعكس. تنها اثرش اين است كه به هر دوتان آسيب مي رسد و روابطتان خدشه دار مي شود.

آنچه بايد انجام دهيد.

1ــ كودك را به كناري زده و محكم بگوييد «گاز گرفتن درد دارد.»

2ــ متناوباً رفتاري مثل در آغوش گرفتن كودك را نشان دهيد.

3ــ به كودك جسمي نرم (مثل دندوني) بدهيد تا كودك گاز بگيرد.

كودكان منمن، جيغ زدن، گريه و گاز گرفتن را انجام مي دهند تا با نيازهاشان ارتباط برقرار كنند. لمس و كشف مي كنند تا در مورد خود و محيط اطرافشان شناخت پيدا كنند. نه اينكه آسيب زده يا سرپيچي كنند. آن رفتارهاي كودك كه خطرناكند يا به ديگران آسيب مي رسانند را بايستي محدود كنيم. اما نبايستي كودكان را بترسانيم يا به آنها آسيبي برسانيم.

هدف ما كمك به كودكانمان است كه احساساتشان را بدون صدمه به خود يا ديگران نشان دهند.

1ــ مراقب نشانه ها باشيد و ياد دهيد زماني كه كودك خيلي هيجان زده يا ناراحت است، ناراحتي خود را بيان كند.

2ــ به كودك بفهمانيد كه چگونه نيازهايش را به طرق مختلف مثل كف زدن يا خنديدن بيان كند.

3ــ در پاسخ و واكنش ثابت قدم باشيد.